اثر تمرين هوازي همراه با مصرف امگا-3 بر IL-17 و IL-22 بافت چربي احشايي موش‌هاي سالمند تغذيه‌شده با رژيم غذايي پرچرب

با توجه به التهاب سيستميک و اختلال در سيستم ايمني با افزايش سن و چاقي و همچنين تأثير فعاليت ورزشي هوازي و امگا-3 در تعديل التهاب و ايمني، هدف پژوهش حاضر تعيين اثر تمرين هوازي و امگا-3 بر بيان IL-17 و IL-22 بافت چربي احشايي موش‌هاي سالمند تغذيه‌شده با رژيم غذايي پرچرب بود.
مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، 40 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار (ميانگين وزن 24/18±82/148 گرم) به‌طور تصادفي به پنج گروه رژيم غذايي نرمال (ND)، رژيم غذايي پرچرب (HFD)، رژيم غذايي پرچرب-تمرين (HFDT)، رژيم غذايي پرچرب- امگا-3 (HFDω3)، تمرين- رژيم غذايي پرچرب- امگا-3 (HFDTω3) تقسيم شدند. گروه¬هاي مکمل، طي دوره مداخله روزانه 1 ‌گرم امگا-3 (به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن) را به‌صورت خوراکي دريافت کردند. برنامه تمرين هوازي شامل دويدن روي تردميل با شدت 60-50 درصد اکسيژن مصرفي (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته بود. 48 ساعت پس از پروتکل تحقيق، سطوح بيان ژني در بافت چربي به روش real- time PCR اندازه‌گيري شد.
يافته‌ها: القاي HFD با افزايش در بيان IL-17 و IL-22 همراه بود (0001/0p=). کاهش معني‌داري در ميزان IL-17 و IL-22 در گروه‌هاي HFDT (به ترتيب 026/0 p= و 037/0 p=)، HFDω3 (به ترتيب 035/0 p= و 044/0 p=) و HFDTω3 (به ترتيب 0001/0 p= و 0001/0 p=) نسبت به HFD؛ و HFDTω3 نسبت به گروه‌ HFDT (به ترتيب 049/0 p= و 039/0 p=) و HFDω3 (به ترتيب 037/0 p= و 033/0 p=) مشاهده شد.
بحث و نتيجه‌گيري: تمرين هوازي و مصرف امگا-3 مي‌تواند باعث کاهش IL-17 و IL-22 بافت چربي احشايي، اختلالات ايمني و التهاب ناشي از HFD در موش‌هاي سالمند شود. بااين‌وجود اثر ترکيب تمرين و مکمل بهتر است.