تعيين فراواني پوليوماويروس BK و ريسک فاکتورهاي احتمالي آن با روش مولکولي PCR در بيماران همودياليزي مراجعه‌کننده به بخش همودياليز بيمارستان طالقاني شهرستان اروميه

: پوليوما ويروس BK (BKV) که اغلب بعد از عفونت اوليه به شکل نهفته در بدن باقي مي‌ماند، در بيماران با نقص يا مهار سيستم ايمني مجدداً فعال شده و باعث اختلال در کارکرد کليه و نفروپاتي مي‌شود. از ميزان بروز ويرمي BKV، به‌عنوان يک ريسک فاکتور مهم نفروپاتي، در بيماران همودياليزي مزمن کليه اطلاعات کافي وجود ندارد. در اين بررسي مقطعي، ميزان فراواني ويرمي و ريسک فاکتورهاي احتمالي مؤثر بر عفونت فعال BKV در بيماران تحت همودياليز بررسي شده است.
مواد و روش کار: اين مطالعه مقطعي بر روي 150 بيمار همودياليزي در بيمارستان طالقاني اروميه انجام شد. نمونه‌هاي پلاسما جمع‌آوري و DNA ويروسي با استفاده از کيت ستوني استخراج شد. شناسايي عفونت فعال پوليوماويروس BK با روش مولکولي semi-nested PCR و تکثير بخشي از ژن LTAg(Large T Antigen) انجام گرديد. ارتباط بين فراواني ويرمي با متغيرهاي سن، جنس و مدت‌زمان دياليز با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحليل شد.
يافته‌ها: از 150 بيمار دياليزي 84 بيمار (7/55 درصد) مرد و 66 بيمار (3/44 درصد) زن بودند. ميانگين و انحراف معيار سن در اين مطالعه، 15±9 /56 سال بود. ميانگين مدت‌زمان دياليز در بيماران موردمطالعه برابر با 6/22±7/32 ماه بود. ويرمي BKV در 54 بيمار (36 درصد) مثبت تشخيص داده شد. بين فراواني ويرمي با متغيرهاي سن، جنس و مدت‌زمان تحت دياليز رابطه معني‌دار مشاهده نگرديد.
بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه حاضر نشان‌دهنده شيوع قابل‌توجه ويرمي و عفونت فعال در بيش از يک‌سوم جمعيت بيماران همودياليزي اين مرکز است. با توجه به نقش مشخص ويرمي BKV در پاتوژنز نفروپاتي قبل و بعد از پيوند، ضروري است تا دستورالعمل‌هايي براي گنجاندن آزمايش‌هاي غربالگري ويروس BK در بيماران کليوي مزمن و کانديد دريافت پيوند طراحي گردد.