ارزيابي ارتباط مارکرهاي هماتولوژيک با سرطان تيروئيد در بيماران با توده تيروئيدي

برخي شواهد علمي نشان‌دهنده ارتباط ميان بيماري‌هاي تيروئيدي و پارامترهاي خوني هستند. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط مارکرهاي هماتولوژيک با سرطان تيروئيد در بيماران با توده تيروئيدي مراجعه‌کننده به بيمارستان امام خميني (ره) انجام شد.
مواد و روش کار: در اين مطالعه مقطعي تحليلي، 114 بيمار مبتلا به سرطان تيروئيد از نوع Follicular thyroid carcinoma (FTC) و Papillary thyroid carcinoma (PTC)، و 128 نفر داراي ندول خوش‌خيم تيروئيد به‌عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند. پارامترهاي هماتولوژيک شامل ميزان هموگلوبين، تعداد پلاکت، ميانگين حجم پلاکتي، تعداد لنفوسيت، تعداد نوتروفيل قبل از شروع هرگونه درمان در بيماران اندازه‌گيري شدند. از آزمون Independent t-test و رگرسيون لجستيک جهت مقايسه بين دو گروه و تعيين ارتباط سرطان تيروئيد با پارامترهاي هماتولوژيک استفاده شد.
يافته‌ها: ازنظر جنسيت و سن دو گروه تفاوت معني‌دار نداشتند (p >0.05). ميانگين هموگلوبين در بيماران مبتلا به سرطان تيروئيد به‌طور معني‌داري کمتر از گروه کنترل بود (58/1 ± 85/12 در مقابل 79/1 ± 51/13 و 003/0:p)، درحالي‌که ساير مارکرها تفاوت معني‌دار نداشتند (05/0<p). افت هموگلوبين به زير 85/12 در بيماران با سرطان تيروئيد به‌عنوان نقطه مؤثر شناسايي و خطر هموگلوبين پايين 1.28 برابر در بيماران با سرطان تيروئيدي بيشتر از گروه کنترل است. ساير مارکرها به‌عنوان مارکر شناسايي نشدند.
بحث و نتيجه‌گيري: سطح هموگلوبين اوليه پايين مي‌تواند به‌عنوان يک مارکر تشخيصي اوليه جهت بيماران با سرطان تيروئيدي مطرح باشد و نسبت شانس (Odds Ratio) براي ابتلا به سرطان تيروئيد در افراد با هموگلوبين زير 12.85، 1.28 برابر بيشتر از افراد با هموگلوبين بالاتر از اين مقدار است (004/0 = P).