شيوع اختلالات شنوايي در نوزادان در ايران: يک مرور نظام‌مند و متاآناليز

اختلال شنوايي در نوزادان يکي از چالش‌هاي مهم بهداشت عمومي است که مي‌تواند پيامدهاي قابل‌توجهي مانند تأخير در رشد زباني و شناختي و کاهش کيفيت زندگي را به دنبال داشته باشد. اين مطالعه باهدف تعيين شيوع اختلالات شنوايي در نوزادان در ايران به‌صورت مرور نظام‌مند و متاآناليز انجام گرفت.
مواد و روش‌ کار: پايگاه‌هاي PubMed، Scopus، Web of Science، Science Direct، SID و Magiran به‌صورت نظام‌مند تا ژانويه 2025 مورد جستجو قرار گرفت. همچنين يک جستجوي دستي در منابع مطالعات مروري و کليدي اوليه انجام گرفت. زبان مطالعات محدود به زبان فارسي و انگليسي بود. ارزيابي سوگرايي مطالعات با چک‌ليست Newcastle-Ottawa Scale انجام گرفت. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 انجام گرفت.
يافته‌ها: درمجموع 26 مطالعه شامل 341944 نوزاد انتخاب و وارد مطالعه شدند. نتايج متاآناليز نشان داد که شيوع اختلال شنوايي و کم شنوايي در نوزادان به ترتيب برابر با 8/0 درصد (فاصله اطمينان 95/0 (01/0- 004/0)، 05/0>P) و 2 درصد (فاصله اطمينان 95/0 (08/0- 007/0)، 05/0>P) بود. شيوع اختلال شنوايي در نوزادان پسر و دختر به ترتيب برابر با 5 درصد (فاصله اطمينان 95/0 (12/0- 02/0)، 05/0>P) و 3 درصد (فاصله اطمينان 95/0 (08/0- 01/0)، 05/0>P) بود. سوگرايي انتشار در مطالعه مشاهده شد (05/0>P).
بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه حاضر نشان داد که اختلال شنوايي در نوزادان يک مشکل بهداشتي جدي در ايران است که نياز به توجه و مداخله فوري دارد. اقدامات پيشگيرانه و تشخيصي بايد در اولويت قرار گيرد تا بتوان به بهبود وضعيت شنوايي نوزادان کمک کرد و از پيامدهاي منفي آن بر روند رشد آن‌ها جلوگيري کرد.