بررسي ارتباط ابعاد سلامت عمومي و وضعيت نوبت‌کاري در بين پرستاران با شيفت‌هاي چرخشي

ساعات نامنظم شيفت کاري و به‌خصوص شب‌کاري براي جسم، روان، زندگي فردي، اجتماعي، عملکرد و کارايي پرستاران تأثير مي‌گذارد. مطالعه حاضر باهدف تعيين ارتباط ابعاد سلامت عمومي و وضعيت نوبت‌کاري در پرستاران شيفت کار انجام شد.
مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي که از نوع مقطعي- همبستگي است، جامعه آماري پرستاران شيفت کار بيمارستان الزهرا اصفهان در سال 1401 بودند. حجم نمونه 250 نفر بود که به‌صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ارزيابي ابعاد سلامت عمومي با استفاده از پرسشنامه استاندارد سلامت عمومي 28 سؤالي گلدبرگ و ارزيابي وضعيت نوبت‌کاري با پرسشنامه نوبت‌کاري SOS (survey of shift workers) انجام شد. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تجزيه‌وتحليل شد.
يافته‌ها: دامنه سني پرستاران در مطالعه از 23 تا 60 سال بود. در خصوص ابعاد سلامت عمومي، ميانگين نمره اختلال سلامت جسمي 49/3±20/9، اضطراب 82/3± 45/8 و اختلال عملکرد اجتماعي 86/2±73/8 در حد کمتر از متوسط و ميانگين نمره افسردگي 29/2±49/3 در سطح پاييني قرار داشت. ميانگين نمره وضعيت نوبت‌کاري پرستاران 69/6 ± 67/41 و در حد متوسط بود. همچنين نمره وضعيت نوبت‌کاري با نمره اختلال سلامت عمومي و جسمي و اختلال عملکرد اجتماعي رابطه معکوس داشت (05/0 P <) اما با ساير ابعاد آن رابطه معنادار نداشت (05/0 P >).
بحث و نتيجه‌گيري: با بهبود وضعيت نوبت‌کاري، اختلال در سلامت عمومي و جسمي و اختلال عملکرد اجتماعي کاهش مي‌يابد، با برنامه‌ريزي صحيح نوبت‌کاري و رعايت اصول شيفت کار توسط مديران پرستاري مي‌توان وضعيت سلامت جسمي و اجتماعي پرستاران را بهبود بخشيد.