بررسي تأثير طرح پرستار پيگير بر ميزان خودمراقبتي و اضطراب سلامت مادران باردار مبتلا به ديابت

امـروزه، پيگيـري مسـتمر افـراد مبتـلا بـه بيماري‌هاي مزمـن تبديــل بــه يکــي از چالش‌هاي مهــم سيستم‌هاي مراقبتـي گرديـده است. يکي از راهکارهاي آن طرح پرستار پيگير است. اين مطالعه باهدف تعيين تأثير طرح پرستار پيگير بر ميزان خودمراقبتي و اضطراب سلامت مادران باردار مبتلا به ديابت مراجعه‌کننده به مرکز درماني بنت‌الهدي بجنورد انجام شد.
مواد و روش کار: مطالعه حاضر يک مطالعه شبه تجربي به‌صورت قبل و بعد با گروه مقايسه هم‌زمان بود که بر روي 70 نفر زن باردار مبتلا به ديابت بارداري مراجعه‌کننده به بيمارستان بنت‌الهدي بجنورد در سال 1402 انجام شد. روش نمونه‌گيري به‌صورت در دسترس بود. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافيک، پرسشنامه‌هاي استاندارد خودمراقبتي ديابت و پرسشنامه اضطراب سلامت سالکووسکيس و وارويک بود. گروه مداخله به مدت 12 هفته تحت طرح پرستار پيگير قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي زوجي، کاي دو و يومن ويتني و SPSS نسخه 23 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.
يافته‌ها: نتايج نشان داد ميانگين سن در گروه مداخله 17/7±74/28 سال و در گروه کنترل 61/5±46/29 سال بود. ميانگين نمره کلي خود مراقبتي در گروه مداخله، قبل از مداخله 60/76±60/36 و بعد از مداخله 16/7±63/73 بود و در گروه کنترل قبل از مداخله 48/8±54/34 و بعد از مداخله 02/7±26/29 بود. ميانگين نمره کلي اضطراب سلامت در گروه کنترل قبل از مداخله 80/5±31/43 و بعد از مداخله 18/6±48 بود. در گروه مداخله، قبل از مداخله 61/15±43/34 و بعد از مداخله 57/12±17/22 بود و اين اختلاف ازنظر آماري معني‌دار بود (000/0 p=).
بحث و نتيجه‌گيري: استفاده از طرح پرستار پيگير مي‌تواند به‌عنوان روشي مؤثر در ارتقاي خودمراقبتي و کاهش اضطراب سلامت مادران باردار مبتلا به ديابت مورداستفاده قرار گيرد. لذا به مديران و سياست گداران نظام سلامت توصيه مي‌شود از اين روش در طرح مراقبت اين بيماران استفاده نمايند.