تحليل تقارن حداکثر توان مکانيکي سه‌بعدي مفصل زانو حين راه رفتن در وضعيت آتل گيري اندام فوقاني با اسلينگ در زنان جوان

شيوه راه رفتن و تقارن مفاصل مختلف اندام تحتاني و به مخصوص زانو که از مفاصل مهم پيش برنده به جلو و تحمل‌کننده وزن است، ممکن است به دنبال بي‌حرکتي و آتل گيري اندام فوقاني، دستخوش تغييراتي شود. بنابراين هدف از تحقيق حاضر، تحليل تقارن حداکثر توان مکانيکي سه‌بعدي مفصل زانو حين راه رفتن در وضعيت آتل گيري اندام فوقاني با اسلينگ در زنان جوان بود.
مواد و روش کار: اين مطالعه از نوع شبه تجربي و مقطعي بود. تمامي شرکت‌کنندگان تحقيق، فرم رضايت‌نامه شرکت در آزمون را پس از اطلاع از جزئيات آن امضا کردند و از پژوهشکده علوم حرکتي دانشگاه خوارزمي، کد اخلاق جهت اجراي پژوهش اخذ شد. ۳۰ آزمودني زن سالم بر اساس معيارهاي ورود و خروج، شامل اينکه اندام غالبشان سمت راست باشد و هيچ‌گونه سابقه اختلالات ارتوپديک و نورولوژيکي نداشته باشند، در سه وضعيت عادي، وضعيت آتل گيري اندام فوقاني غالب و سپس وضعيت آتل گيري اندام فوقاني غير غالب بر روي مسير صفحه نيرو و در مقابل دوربين‌هاي آناليز حرکت راه رفتند. بر اساس خروجي‌هاي کينتيک و کينماتيک به‌دست‌آمده، مقدار توان مکانيکي زانوي پاي غالب و غير غالب آزمودني‌ها در سه وضعيت برآورد شدند و جهت مقايسه ميانگين توان مکانيکي سه‌بعدي مفصل زانو در هرکدام از وضعيت‌هاي آتل گيري سمت غالب و غيرغالب اندام فوقاني با وضعيت عادي، از آزمون تي مستقل استفاده گرديد (05/0P≤).
يافته‌ها: نتايج نشان دادند که هيچ‌کدام از مقادير مربوط به توان توليدي و جذبي سه‌بعدي مفصل زانو در دو اندام راست و چپ تفاوت معناداري با هم ندارند.
بحث و نتيجه‌گيري: اصل سيمتري يا تقارن در مفصل زانو بين هر سه وضعيت آتل گيري اندام فوقاني غالب و غير غالب برقرار است. ازآنجاکه توان مکانيکي از معيارهاي مهم بيومکانيکي است و حاوي اطلاعات کينتيکي و کينماتيکي به‌طور هم‌زمان است، شايد بتوان نتيجه گرفت که تقارن بيومکانيکي مفصل زانو در وضعيت‌هاي بي‌حرکتي اندام فوقاني برقرار است و اين مفصل بيشتر نقشي کنترلي در راه رفتن دارد.