اثر ديوسجنين بر اختلال شناختي و استرس اکسيداتيو القاشده با ليپوپلي ساکاريد در موش صحرايي

التهاب عصبي به‌عنوان بخشي از نوروپاتوژنز اختلال شناختي گزارش شده است. ديوسجنين يک ساپوجنين استروئيدي موجود در شنبليله است که داراي اثرات ضد‌التهابي، آنتي‌اکسيداني و ضد آلزايمري است. هدف مطالعه حاضر، بررسي تأثير ديوسجنين بر اختلال شناختي، فعاليت استيل‌کولين‌استراز و آستروگليوز به دنبال القا التهاب عصبي در موش صحرايي است.
مواد و روش‌ کار: در اين مطالعه تجربي 32 موش صحرايي نر نژاد ويستار بر اساس جدول تصادفي اعداد به 4 گروه كنترل، كنترل تحت تيمار با ديوسجنين، ليپوپلي‌ساکاريد، و گروه ليپوپلي‌ساکاريد تحت تيمار با ديوسجنين تقسيم شدند. موش‌هاي تحت تيمار ميزان 40 ميلي‌گرم بر کيلوگرم ديوسجنين را به مدت هفت روز و روزانه و به فرم خوراکي دريافت کردند. براي القا التهاب عصبي، ليپوپلي‌ساکاريد حل‌شده در نرمال سالين به ميزان 1 ميلي‌گرم بر کيلوگرم به فرم داخل صفاقي در اولين روز و يک ساعت قبل از تزريق ديوسجنين تزريق شد. از تست شاتل باکس براي بررسي حافظه و يادگيري استفاده شد. با استفاده از هموژنه بافتي هيپوکامپ، سنجش پارامترهاي مولکولي انجام شد. آناليز آماري داده‌ها با آزمون آنوواي يک‌طرفه و تست تعقيبي توکي و سطح معني‌داري 05/0p˂ انجام شد.
يافته‌ها: ميزان تأخير هنگام عبور در گروه ليپوپلي‌ساکاريد دريافت‌کننده ديوسجنين افزايش معني‌داري در مقايسه با گروه ليپوپلي‌ساکاريد داشت (P<0.01). گروه ليپوپلي‌ساکاريد دريافت‌کننده ديوسجنين در مقايسه با گروه ليپوپلي‌ساکاريد فعاليت کولين‌استراز کاهش (P<0.05) و کاتالاز افزايش (P<0.05) معني‌داري پيدا کرد و کاهش ميزان GFAP (P<0.05) و MDA (P<0.01) نشان داد. ميزان GSH در گروه دريافت‌کننده ديوسجنين در مقايسه با گروه کنترل کاهش معني‌دار (P<0.05) نشان داد. گروه کنترل تحت تيمار با ديوسجنين در فاکتورهاي موردبررسي با گروه کنترل تفاوت معنادار نداشت (P>0.05).
بحث و نتيجه‌گيري: داده‌هاي ما نشان مي‌دهد که ديوسجنين با خواص آنتي‌اکسيداني داروي تقويت‌کننده حافظه است و مي‌تواند براي درمان انواع مختلف اختلالات مانند لوسمي و التهاب در آينده مورداستفاده قرار گيرد.