عناصر يادگيري، حافظه و آموزش پزشکي

يادگيري بيانگر توانايي استفاده از تجربيات گذشته در خدمت حال است" (1). اين تعريف موجز بر رابطه يکپارچه بين حافظه و يادگيري تأکيد مي‌کند - دو فرآيندي که پايه و اساس همه جنبه‌هاي رفتار و شناخت انسان هستند. حافظه، به‌عنوان مخزن تجارب گذشته، صرفاً يک انباره منفعل نيست، بلکه توانمندسازي فعال براي يادگيري تطبيقي و حل مسئله است. اين دو فرآيند با هم، زيربناي تعامل، خلاقيت و موفقيت انسان هستند (2).